El concerto

Gisterenavond waren met een groep vrienden naar het openluchtconcert van Los Sabadenos. Geweldig was het! De groep is 40 jaar geleden opgericht door een destijds 30-jarige man en bestaat uit zo'n 40 kerels. Prachtige stemmen, mooie muziek en dat alles gewoon omdat ze het leuk vinden! En wij ook.

Het Kerstdiner met de quiltclub!

Heel gezellig was het Kerstdiner met de quiltclub. Alle dames bij elkaar, zo'n 20 in totaal! Een gekwebbel en gerebbel van jewelste en dat allemaal in het Spaans. Maar ik heb mijn "mannetje gestaan"en heb veel plezier gehad. We hebben gelachen, gegeten, veel gegeten, gedronken, niet te dol want de Spaanse dames zijn keurig, cadeautjes uitgepakt en Spaanse Kerstliederen gezongen. Geweldig vond ik het. Het diner vond plaats in het buitenhuis van Antonia. Antonia is een jaar of 80 en heeft het huis - een familiehuis - van haar vader geerfd, die het weer van zijn vader had geerfd enzovoorts. Een eeuwenoud, authentiek Tenerifiaans huis. Prachtig!! Ik zou er zo willen wonen. Geen ramen maar houten luiken, geen verwarming maar koolkachels die de wanden verwarmen, overal hout en een prachtig uitzicht over de vallei. Wat wil je nog meer. Om van te smullen. Zo hoort het eigenlijk hier op Tenerife!

Helena (uit te spreken als Elena) en Sylvia (uit te spreken als Zzilvia) zitten bij mij op de zaterdaggroep. We hebben altijd veel plezier met elkaar. Zij gingen op hun tenen staan en ik zakte enigszins door mijn knieen zodat we alledrie ongeveer even groot leken.....

De Parlevlietjes

Op 30 september 1953 trouwden mijn ouders. Vijf dagen voor hen, op 25 september 1953 trouwden Dick en Annie Parlevliet. Elk net getrouwd stel deed zijn intrede in hun splinternieuwe pas gekochte huis aan de Buitensluisstraat te Katwijk aan Zee. Naast elkaar! En zo startte hun levens als buren en vrienden. Mijn ouders kregen vier meisjes en één jongen. De Parlevlietjes kregen, min of meer tegelijkertijd, vier jongens en één meisje. Jaren hebben ze naast elkaar gewoond. Altijd hebben ze contact gehouden. En wat denk je? Hebbende Parlevlietjes al sinds begin 1980 een huis op Tenerife, alwaar zij zo'n vijf tot zes keer per jaar verblijven. Gisteren waren ze bij ons op bezoek. In blakende gezondheid. Hij 86, zij bijna 86. Zonder medicijnen riep mevrouw Parlevliet trots, en genietend van alles wat het leven brengt. Leuk om oude herinneringen op te halen en de verhalen te horen van vroeger, over mijn ouders en hoe ze met elkaar omgingen. Ook de verhalen over hoe Dick Parlevliet een van de grootste twee rederijen van de wereld, te weten Parlevliet & Van der Plas heeft opgericht. Toen hij met Annie naast mijn ouders kwam wonen was hij nét voor zichzelf begonnen, samen met zijn vriend en compagnon Jan van der Plas. Inmiddels hebben de zonen Parlevliet en Van der Plas het bedrijf overgenomen en telt het bedrijf bijna tweeduizend medewerkers. "Oude Dick" gaat nog dagelijks even naar kantoor...... om de boel van de zijlijn toch nog even in de gaten te houden, om zijn krantje te lezen en zijn kop koffie te drinken. Hij heeft er zelfs een eigen kamer! Wat wil je nog meer. Hij straalde trots. En zijn vrouw vertrouwde mij met een stralende glimlach toe "dat ruimt smorgens lekker even op" .............

Robert is er!

Onze vriend Robert komt zo'n twee tot drie maal per jaar bij ons logeren. Heel gezellig. Lekker bijkletsen, veel wijn drinken en natuurlijk heerlijk eten. Maar niet alleen dat! Hij kijkt meteen even onze computers na want daar is hij retegoed in én hij installeert onze nieuwe super-HD-die-alles-kan-TV. Alles..... zodra Robert is geweest!

SNOEPGOED

Normaal gesproken heeft een man, als hij reist een koffer bij zich. Een koffer of koffertje met overhemden, broeken, sokken, scheergerei en al wat een man zoal gebruikt. Andre niet. Andre heeft immers zijn kleding in Nederland én in Spanje en zou zonder koffer kunnen reizen als hij naar Nederland gaat. Maar toch neemt hij altijd een koffer mee. Op de luchthaven werd hij aangehouden. De beveiliging vond de inhoud van de koffer toch wel wat opvallend en wilde een nader onderzoek........ de koffer zat namelijk vol met Kerststollen, boterletters, stukken gevuld speculaas, marsepein, pepernoten, chocoladeletters.......
Allemaal echt, niets om een bom van te maken. De beveiliging moest er hard om lachen. Dit hadden ze nog nooit gezien! Geen sok te bekennen!

Regalo amigo secreto

Oftewel: een surprise.
Volgende week ga ik met een groep Spaanse vrouwen, een stuk of 20,  allen van quiltles, bij een van hen eten. Een deel van de dames bereidt het eten voor. De taken zijn verdeeld. We moesten allemaal een lootje trekken (amigo secreto) en de opdracht daarbij is om zelf iets te maken, dus niet om iets te kopen! Dat heb ik weer. Jeetje mina wat een gedoe. Ik vind het heel gezellig om met een groep Spaanse vrouwen te eten en te lachen maar om nou lootjes te gaan trekken.... en dan tot overmaat van ramp je cadeau ook nog zelf te moeten maken. Maar goed. De dames hier zijn dol op zgn. tablerunners - overgewaaid uit Amerika. Dat zijn van die matjes die men op tafel legt. Ik wilde zeggen :"Die je op tafel legt" maar ik neem aan dat niemand van de lezers van mijn blog zo'n ding wenst te hebben, laat staat zo'n ding op een tafel legt.
Maar goed, je moet je altijd in de ontvanger van je cadeau verplaatsen, bedenken wat die het leukst vindt en waar hij of zij (in dit geval een zij) het meest van houdt. Ook al vind je het zelf niks. Dit is het resultaat:

Toch redelijk aardig om Kerst meer te vieren he?
Heb ik dat ding klaar, houd ik het (om God mag weten wat voor reden) tegen het licht en zie ik iets geks...... een scheurtje in de stof aan de achterkant. Je kunt je voorstellen hoe ik mij voelde.....
Mijn man Andre was net thuis en zag mijn schrik, schrok van mijn gil en kwam met een briljante oplossing: "Gewoon een paar van die sterren op de achterkant naaien Ans" riep hij enthousiast. "gewoon over dat gat heen, dat ziet niemand".

Dus...

 

Al met al een goede en acceptabele oplossing zou je denken. Maar dan ken je mij niet..... ik vond het al niks en nu vind ik het helemaal niks. Gepruts in de marge, een gat verbloemen terwijl je het ding cadeau wilt geven. dat kan toch niet? Ik zou zelf niet dood gevonden willen worden met zo'n Kerstmis-table-runner-ding in huis. Kortom: Er moet iets anders komen. Iets moois, iets leuks, iets wat ik met een glimlach in de pakjesmand tussen de andere pakjes kan leggen...... ik heb nog een week!

 

Quilt modern

En wij

wij zijn er ook nog!

EEN WONDER!

Jeetje jongens een wonder is geschied! Ik kon al maanden niet in mijn blog en opeens lukt het weer!!
Er is veel gebeurd sinds ik deze zomer in Nederland was. Mijn lieve moedertje is overleden maar dat weten de meesten van jullie al. Mijn zus en broer zijn hier geweest en mijn zus zelfs nog een keer!
Ik heb in the mean time natuurlijk even twee quilts gemaakt. Ook is onze vijver leeggelopen. Die bleek lek. Moet je bedenken dat wij zo'n 20 Koikarpers in die vijver hebben rondzwemmen. Die moesten gered en dus ondergebracht worden in een kinderzwembadje. Vijf stuks hebben het niet overleefd. Jammer. We hebben inmiddels acht katten en die hebben een of twee van die Koikarpers opgegraven en zich er tegoed aan gedaan..... de een zijn dood, de ander zijn brood. Kijk maar even naar de achterstallige foto's =;))
Eerst mijn broer en zus, dan Andre die de vijver repareert, de noodoplossing voor de vissen en natuurlijk een quilt: een babyquilt voor Lot die in december haar vierde kindje verwacht.

 

 

 

KUNSTROUTE LEIDEN

Zoals de laatste paar jaar het geval, hielp ik ook dit jaar weer mijn vriendin Simone de Jong met haar expositie op de kunstroute in Leiden. Simone had twee loketten waar je alles wat je maar wilde kon vragen! Plotseling stond er een vriend van mij die ik jaren niet meer gezien had, aan mijn loket. Dubbel leuk dus.

Mijn lieve moedertje

Mijn zusje Yvonne en ik zijn afgelopen zaterdag lekker naar Amsterdam geweest. Na een hapje te hebben gegeten op het Leidse Plein zijn we naar de voorstelling Het geheugen van water in het De La Mar geweest. Het is een komedie die vertelt over drie zussen die bijeen komen aan de vooravond van de begrafenis van hun moeder. Voor het eerst sinds lange tijd zijn ze weer samen en terug in het ouderlijk huis. Dit leidt tot scherpe en komische confrontaties en dialogen, waarin verborgen geheimen aan de oppervlakte komen. Alle zussen herinneren zich dezelfde gebeurtenissen uit hun jeugd op een andere manier. Wat is de waarheid en hoe betrouwbaar is ons geheugen? Wat weten we eigenlijk van onze familie?
Raar dat onze eigen moeder nou net die volgende dag heel heel ziek werd. Een bitterzoet toeval.

DE KEUTERTJES

Geert, Judith, Iza en Koen logeerden bij ons. Deze foto is gemaakt in El Medano, een favoriete, leuke maar heel kleine badplaats. Opeens bleken alle Spanjaarden vakantie te hebben en er ook te zijn.

Nog meer poezebabies!

van links naar rechts: Cleo(patra), Julius (Caesar) en Marcus (Antonius).
Het zijn de kittens van Deng en ze zijn nu vier weken oud. Inmiddels hebben we dus in één jaar tijd zo'n acht katten verzameld. Ik die nooit van katten hield ben dol op mijn poezen...... maar het zijn allemaal buitenpoezen, dat wel! Als het aan Andre ligt laat hij de natuur zijn gang gaan. Ik zie de bui al hangen...... mooi niet dus, hier moet ingegrepen worden! Acht stuks is wel voldoende vind ik, dus de mannen heb ik al laten "helpen" zoals dat heet.  Binnenkort gaan moeder Deng en de broertjes Sirikit en Majoree (waarvan we dachten dat het meisjes waren) onder het mes. Het is niet anders....

Bij Clazien van Kennemerquilthuis

Vorige week was ik in Nederland. Mijn lieve moedertje was nogal ziek en daar heb ik de nodige tijd aan besteed. Gelukkig gaat het weer goed met haar! Eén dagje heb ik besteed aan mijn verslaving..... alle quilts die ik maak, quilt ik met de hand. Ik was erg nieuwsgierig naar het quilten op een zogenaamde longarm-quiltmachine en heb dus één dagje een workshop gevolgd bij Clazien van Kennemerquilthuis te Heemstede.

Erg leuk om te doen! Als je een quilt met de hand quilt ziet ie er anders uit, mooier wat mij betreft. Maar dat quilten kost je al snel een maand of drie ...... Met een longarmmachine is het resultaat ook prachtig en in één of twee dagen is het gepiept. De donkerrode randen ga ik wel met de hand quilten dus dat vraagt nog even tijd.

Bij het Kennemerquilthuis in Heemstede kun je de longarm machine een dagje (of wat) huren. Je volgt eerst een workshop om met de machine te leren omgaan en hup: quilten maar! Clazien blijft gezellig bij je in de buurt en staat je met raad en daad bij als dat nodig is. En dat is nodig zo'n eerste keer.

SITSEN

Jetteke Bolten,voormalig directeur van de Lakenhal in Leiden, wees mij op Sitsen - toen ik haar vorig jaar tijdens de Kunstroute in Leiden, vertelde dat ik aan het quilten was geslagen. In diverse musea in Nederland hangen namelijk antieke quilts uit de 17e of 18 eeuw, gemaakt van Sitsen. En dat kan Jetteke weten! Sitsen zijn handbeschilderde katoen stoffen die hun oorsprong hebben in de 17e en 18e eeuw. De Sitsen zijn oorspronkelijk geimporteerd door de VOC vanuit de oostkust van Afrika. Sitsen werden gebruikt voor het interieur en kleding vanwege hun motieven, zoals bloemen, levensbomen en andere vruchtbaarheidssymbolen (in  bijvoorbeeld Marken, Friesland, maar ook Koningin Wilhelmina droeg kleding van Sitsen).  Sitsen zijn alleen in Amsterdam verkrijgbaar!
Jullie begrijpen het: ik heb ook een quilt van Sitsen gemaakt met in het midden een antiek Nederland panel "palempore" Levensboom; het symbool van vruchtbaarheid en voorspoed.

Ja mensen........ dat is wel even andere koek!

Anekdote

Mijn lieve moeder is 85, licht dementerend en woont in Huize De Duinrand aan de rand van de Duinen in Katwijk. Ik belde haar op, dat ging als volgt:

A: Ha mam met Ans!
M: Oh lieve kind, wat leuk dat je belt!
A: Hoe is het met je lieverd?
M: Heel goed, ik ben heel mooi opgemaakt. Dat doe ik elke ochtend moet je weten.
A: Oh wat fijn, wat zul je mooi zijn!
M: Ja die meisjes hier riepen vanmorgen "Oh mevrouw Dubbeldam, wat bent u mooi opgemaakt en wat een mooie wenkbrauwen!"
A: Maar dat is toch heel lief van die meisjes he? Je ziet er vast en zeker heel mooi uit!
M: Nou die meisjes overdrijven ook wel hoor.... die wenkbrauwen? dat zijn gewoon twee potloodstrepen!

Mooie plaatjes

TWEE NIEUWE GEZINSLEDEN

Marjon was here!

Marjon was een weekje bij ons op bezoek. Andre en Marjon kennen elkaar al 32 jaar, dat hebben we uitgerekend. Zij kennen elkaar van de DSWO Universiteit Leiden, alwaar ik ook werkte. Andre was toen ik bij de DSWO kwam werken, zijn eigen Research voor Beleid al begonnen. Een paar jaar later is Marjon op het secretariaat van Research voor Beleid gaan werken en ik volgde nog eens een paar jaar later als hoofd van de afdeling Dataverzameling. Dankzij Marjon kwam ik in contact met Andre. Eerst waren we Marjon en ik dus collega's, later is daar een vriendschap uit ontstaan. Dat geldt ook voor Andre en Marjon: van werkgever en werknemer naar vrienden. Een mooie dierbare ontwikkeling.

Robert bij ons op bezoek

Robert komt elk jaar een weekje bij ons logeren. En kijk! Je geeft die mannen ieder een Ipad en ze zijn gelukkig.......

Andre en zijn dochters

DE TROTS VAN ANDRE

Helemaal zelf gekweekt

QUILT MODERN

Wie denkt dat een quilt altijd ruitjes en streepjes zijn vergist zich. Dit is mijn zevende quilt. Zelf ontworpen!

NIEUWE ZITHOEK OP HET TERRAS

Ja ja, hij is klaar: de zithoek op ons terras. Door Andre eigenhandig met behulp van Kees onze tuinman, in elkaar getimmerd! Lekker groot, lekker hoog en lekker veel. Dat alles voor een optimaal zitcomfort. Jullie begrijpen wel dat ik alle kussenovertrekken heb zitten naaien!

ANDRE 65

En daar stonden ze plotseling voor zijn neus: Lot en Git. Geheel onverwacht ter ere van zijn 65ste verjaardag. Ik had de tickets voor hun komst al in december gekocht en al die tijd geheim weten te houden. Lot en Git logeren gezellig een hele week bij ons. Ik heb Andre nog nooit zo blij gezien! Geemotioneerd en een beetje uit zijn evenwicht. Ook heb ik een surpriseparty voor hem georganiseerd. En ook op dit punt had hij werkelijk niets in de gaten en was de verrassing des te groter! Al met al was de verjaardag van Andre één groot feest! Bovendien zijn we ook nog eens vijf jaar getrouwd.

CALIMA

We hadden weer eens een Calima. Een Calima is het gevolg van warme wind uit de Sahara. Deze wind neemt heel fijn Saharazand mee zodat de lucht luchtgeel kleurt. Het gevolg: warm, warm en nog eens warm en stoffig natuurlijk. De Calima gaat meestal vooraf door een dagje harde wind. Dan is het opeens heel rustig en smorgens bij het opstaan weet je het al: dan is het direct al ver in de 20 graden. Iedereen klaagt steen en been...... maar ik vind het heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk!

VEEL ZON OP TENERIFE

Na wekenlang geen zon gezien te hebben, is het de laatste paar dagen meer dan zonnig en warm. Het leven is dan meteen heel anders. Lekker veel buiten. Zo ben ik de nieuwe door Andre gefabriceerde banken aan het schilderen en lig ik voor het eerst weer een uurtje in de zon. Natuurlijk wordt er ook gequilt. Ik heb een lekkere plek gevonden: lekker op het gras in de zon ipv in de schaduw op het terras!

EEN NIEUW PROJECT

Het kon niet uitblijven: Andre verzint steeds weer nieuwe projecten. Nieuwe dingen "to do" en ja waarom ook niet. Nu heeft hij het pland opgevat om onze zithoek op het terras te vervangen door een grote bank. Maar dan wel eentje die hij zelf maakt. Dit is nog maar het begin....
Er moet nog van alles. De bank ligt inmiddels al weer uit elkaar. Als ie klaar is moeten er kussens op en je begrijpt natuurlijk wel wie dat gaat maken!
Later meer.

Mijn lieve moeder werd 85

Meet MAO en DENG

Ze zijn nu ongeveer twee weken bij ons en naar schatting een maand of zes oud. Broer en zus of zus en zus. Dat weet ik nog niet. Er was nog een zusje maar die was te zwaar ondervoed en is afgelopen weekend overleden. Een bezoek of vier aan de dierenarts mocht niet baten. Jammer. Nu hebben we dus drie katten: onze dikke Bram (door Andre omgedoopt tot Snorremans vanwege zijn grote snor), Mao en Deng (eigenlijk Deng Xiao Ping), en natuurlijk geen muizen meer. Ik krijg Mao en Deng nog niet te pakken en hoop dat wel te doen voordat een van de twee zwanger is! Volgens Andre moet je de natuur zijn gang laten gaan, maar ik zie het al gebeuren.....

Rozen voor Remedio

Ik geef het toe: ik heb een beetje overdreven hard gewerkt. Heb zere handen en letterlijk eelt op mijn vingertoppen. In die vingertoppen zit bijna geen gevoel meer. Zou dat gevaarlijk zijn eigenlijk? Maar deze quilt moest perse af; nog voor ik naar Nederland ga overmorgen en het is gelukt! Het is de quilt voor Remedio mijn hulp.  Het is dezelfde als de oranje quilt voor Git maar dan met romantische rozen en op een andere manier gequilt. Ziet er meteen heel anders uit. Nu ga ik even normaal doen. Alleen even voor mijzelf wat leuks maken en in een normaler tempo!

QUILT VOOR GIT

Speciaal op verzoek van Git en Pim in het oranje! De quilt is ongeveer 230 x 250 of te wel zoals ze dat hier in Spanje noemen: een matrimonial!

Nieuwjaar

De nieuwjaarsreceptie van de Holland Club was bij ons thuis. Ik ben per slot van rekening de voorzitter van die club! 87 leden waren aanwezig! Veel werk maar heeeeeeeeeeeel gezellig. Natuurlijk heb ik een nieuwjaarsspeech gehouden en luisterde het gezelschap geduldig! Zo'n receptie begint om 16.00 uur en eindigt formeel om 17.30..... de laatsen gingen om 01.00 uur weg! Andre en ik hadden alle happen zelf gemaakt en er was een Spaanse gitarist. Een top feestje!

Oudjaarsavond was erg gezellig